Dinsdag, 1 juli 2014. Dag 53.
Al 1560 km op pad vanuit Den Haag en nog 630 km naar Santiago de Compostela, via de Camino del Norte. In totaal wandelde ik met backpack in de lente en zomer van 2014 meer dan 2200 km in 74 dagen, gemiddeld 30 km per dag. In het noorden van Spanje volgde ik de Camino del Norte [kaart], pelgrimsroute, ruta de peregrinación, langs de kust van Baskenland, Cantabrië en Asturië, tussen oceaan en bergen, over stranden en door kustplaatsjes. Van wonderlijke uitzichten naar inspirerende inzichten.
De gele schelp
“Vandaag volg ik de gele schelpen, typisch voor de Camino del Norte, van Albergue de Peregrinos de Pobena (Baskenland) naar Castro Urdiales, op weg naar Albergue Islares (Asturië). De gele schelp met zijn negen stralen, de nerven van de schelp, vanuit de basis geven de richting aan van het pad. Ze zijn je vrienden onderweg en je komt ze op de meest vreemde plekken tegen. Ergens halverwege de Camino del Norte verandert de betekenis van de richting van de schelp. Ook dit is vreemd want je hebt weken gelopen op die richting en plots, ik geloof ergens voor of na Gijon, lijkt het alsof je weer terug gewezen wordt op je pad.
Devin en Veronique
Devin, de jonge enthousiaste Amerikaan (25) die vloeiend accentloos Spaans spreekt, kom ik in Pobena voor het laatst tegen. Eerder op mijn pad kwam ik hem tegen. Hij was samen met meanderende Marin, een jonge Duitse vrouw. Ze waren zonder enig voorbereiding en ‘bij toeval’ op de Camino del Norte terecht gekomen. Zeven dagen terug verscheen hij voor ons uit het niets, even nadat we, Veronique, mijn tijdelijke reisgezel uit België, en ik, onze bidons en camelback hadden gevuld met koel water uit een klaterende stroom in de bergen tussen Pasajes de San Juan en Getaria (Albergue Kanpaia). Devin sprak Veronique aan met zijn zonnige Californische vriendelijkheid en frisse, onderzoekende geestigheid. Veronique en ik keken elkaar glimlachend aan. We voelden ons helemaal oké dat we een nieuwe reisgezel erbij hadden op ons avontuur.
Plezierig gezelschap
Tegen middernacht was hij met een groep nogal luid aangekomen. Ongewoon laat voor een peregrino omdat de meesten al voor achten de slaapzak in duiken. Samen met een paar vrouwelijke caminogangers sliep hij onder zijn groene tarp in de kleine achtertuin van de albergue. Zijn uitbundige charme en aanstekelijke vrolijkheid hebben ook zo invloed op anderen. Hij is plezierig gezelschap. Zeker wanneer je tientallen kilometers door berglandschap wandelt; we hadden goede gesprekken over uiteenlopende onderwerpen, van een duurzame wereld tot eetbare planten langs de weg. Je wilt hem er graag bij hebben.
De stille Spanjaard
Op het rustieke kustpad over de rotsen bij Punta del Castillo Viejo [Google Maps], loopt de stille Spanjaard me in kwieke pas voorbij. Licht bepakt met gele regenhoes en houten wandelstok. Verbaas me steeds weer over zijn snelle, lichte tred. Hij begint de dag vaak vroeg; en stopt vroeg in de middag. Ik kom hem vast en zeker later weer tegen in een van de volgende albergues op de Camino del Norte.
Laila en Johannes
Tussen Castro Urdiales en Islares loop ik samen op met lieve Laila (25), edelsteentherapeute uit Estland en jolige Johannes (65+), gepensioneerd verpleegkundige uit België. Johannes ontmoette ik eerder in Bayonne en trok een dag en avond samen met hem op, op weg naar Hendaye. Laila trof ik op mijn eerste dag in Spanje ’s avonds in de albergue van Pasajes de San Juan bij het havendorpje even voor San Sebastian; na een pittige route in de avond vanuit Hondaribbia, Ruim twee uren struinen we gedrieën in een gestage stille tred door de regen.
Uitslag en beurs
Mijn voeten zijn plots opgezet en hebben een rode huiduitslag door de warme vochtigheid en de lange dagen op het pad. Onderweg lucht ik ze regelmatig; om de twee uur doe ik mijn schoenen en sokken uit. Gelukkig heb ik er weinig last van. Als ik een achilleshiel heb, dan zijn het wel mijn voeten. Vaak genoeg wandel ik 35km+ dagen, en voelt het dat ik nog meer kilometers kan maken. 40km+ dagen zijn geen uitzonderingen. Schouder, rug, benen en hoofd zijn sterk en fit. Toch kan ik 35km+ niet dag in dag uit volhouden; mijn voeten trekken het gewoonweg niet; zo beurs, stijf en afgetrapt ze vaak aanvoelen.
Albergue Islares
In de Alberge Islares kom ik weer ‘oude’ bekenden tegen: Herman, Marie-Helene uit Nantes, de drie oudere Fransen, en de Duitser Giovanni. Ik vind makkelijk een bed dat bij me past, de bovenste op 1 van de 6 stapelbedden in de achterste slaapruimte. Laila neemt de onderste. Johannes nestelt zich enthousiast bij de oude Spanjaard en de Fransen in de andere slaapruimte. Mijn natte regenkleding, en mijn snel gewassen sokken en t-shirt, hang ik aan een wasrek te drogen op het houten voorterras naast de ingang van de albergue. Na dit dagelijks ritueel van ‘bed confisqueren’, wassen van mijn sokken en t-shirt, en uithangen van mijn wandelkleding, ga ik eropuit. Ik voel me warm en rozig in mijn schone outfit. De droge smartwool sokken voelen als zijde aan mijn voeten.
Taberna Elisa
In een nabij gelegen cafeetje, Taberna Elisa, drink ik een mooi gevulde Rioja, eet ik een broodje Iberico ham met geitenkaas, Jamon Iberico, en enkele pintxos met ansjovis en ei. Herman, de kwieke bejaarde Spanjaard, en Giovanni, de Duitser, later over hem meer, komen erbij zitten. We kijken naar de achtste finale op het WK voetbal tussen Argentinië en Zwitserland (1-0). Onze wedstrijden komen nog. De oude Spanjaard teert nog op het wereldkampioenschap van 2010. Dit WK heeft hij vrede met de verrassend snelle exit van zijn nationaal team.”
Deze post maakt deel uit van een serie onder de categorie van Verhalen van een pelgrim. Het is een experimentele, niet-chronologische blog, in de context van ‘Uitzicht op inzicht’ en het universele pad van groei, ontwikkeling en verandering.
Hieronder vind je een filmimpressie van de persoonlijke uitzichten op de Camino del Norte, van Raymond Versteegh in het jaar 2014.
To see the world,
things dangerous to come to,
to see behind walls,
draw closer,
to find each other and to feel.
That is the purpose of life.
Motto Life Magazine | Ook in: The Secret Life of Walter Mitty | In: Camino de Santiago – Ray’s Camino Del Norte 2014 Time & Life: 01:52″ – 02:08″